Mijn introspectie toegelicht.
Ik stond vanmorgen op dat kleine, lichtgevoelige spectrum
Terwijl mijn benen zwaaiend naar me toe waaiden, keek ik
Doorheen uw spijt heen en ik vroeg me af hoeveel keer Nieuwjaar
Nog zal komen, hoeveel zevengangenmenu’s ik mag bewandelen en
hoeveel maal mijn reflectie het albedo zal bereiken.
Tot ge nader kwam en mijn lach in duizend lantaarns liet
Weerspiegelen. Mijn middelmatigheid snijdt gehalveerd het
Brood, waarna ik hemelwaarts de weg vindt
Naar het beetje meer dat gij me geeft,
Tot ge me vast nam en mijn schaduwkant
Vertrooide.
en gij mij in u absorbeert.
Terwijl mijn benen zwaaiend naar me toe waaiden, keek ik
Doorheen uw spijt heen en ik vroeg me af hoeveel keer Nieuwjaar
Nog zal komen, hoeveel zevengangenmenu’s ik mag bewandelen en
hoeveel maal mijn reflectie het albedo zal bereiken.
Tot ge nader kwam en mijn lach in duizend lantaarns liet
Weerspiegelen. Mijn middelmatigheid snijdt gehalveerd het
Brood, waarna ik hemelwaarts de weg vindt
Naar het beetje meer dat gij me geeft,
Tot ge me vast nam en mijn schaduwkant
Vertrooide.
en gij mij in u absorbeert.
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, juli 27, 2018 18:38 |
| Erg goed geschreven. Mooi om dit nu nog te lezen. En herlezen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: JayRetard | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2013 | ||
| Thema's: | ||