Het onbezonnen uur
Ik heb mezelf uit mijn slaap ontwaakt
Weet niet wat het was, waken of dromen
Zelfs niet hoe lang ik heb genachtbraakt
Momenten, doorregen met sluiers van demonen
Het niemandsland zwijgt in de langzame nacht
In die stilte zwerft het brein tweeslachtig
Zo kort voor het wisselen van de wacht
Dan de rede, dan de radeloosheid indachtig
Ik heb me niet aan mijn lot willen binden
En ben ten einde raad maar opgestaan
In een poging verlichting te vinden
Heb ik beneden mijn plas gedaan
Weet niet wat het was, waken of dromen
Zelfs niet hoe lang ik heb genachtbraakt
Momenten, doorregen met sluiers van demonen
Het niemandsland zwijgt in de langzame nacht
In die stilte zwerft het brein tweeslachtig
Zo kort voor het wisselen van de wacht
Dan de rede, dan de radeloosheid indachtig
Ik heb me niet aan mijn lot willen binden
En ben ten einde raad maar opgestaan
In een poging verlichting te vinden
Heb ik beneden mijn plas gedaan
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Woensdag, maart 27, 2013 11:56 |
| ik denk toch wel dat een ieder van die herkenbare momenten heeft, zeker als de nood hoog was warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2013 | ||
| Thema's: | ||