Al snel wist ik het zeker,
mijn lichaam gaf het duidelijk aan,
Al bijna 2 weken de diverse klachten
De bevestiging kwam toen ik zwanger in het display zag staan.


Wat ik toen voelde, het is haast niet voor te stellen,
Zo vreselijk blij, mijn hart barste bijna van geluk
De toekomstplannen werden druk besproken
Het leven kon voor mij echt niet meer stuk


Er werd over van alles en nog wat gesproken,
't kinderkamertje, trouwen en wanneer vertellen aan de fam
We wilden alles zo goed mogelijk geregeld hebben
voordat jij bij ons in ons leventje kwam


Maar toen opeens werdt alles onder me vandaan geslagen,
door die heftige buikkrampen en al dat vreselijke bloed
snikkend op bed van de lichamelijk en vooral de fysieke pijn
En sinds die dag weet ik niet meer hoe ik nu verder moet


De mensen om me heen begrijpen mijn verdriet niet echt
Een miskraam dat gebeurdt bij mensen in overvloed
gewoon weer opnieuw gaan proberen,
volgende zwangerschap gaat het vast wel goed.


Maar die angst, pijn en onzekerheid,
kan ik dat nog wel een keer aan?
Want ik heb er niet zoveel vertrouwen in
dat het de volgende keer vast wel goed zal gaan.


Ik voel me zo intens verdietig, ben boos omdat mijn lichaam heeft gefaald,
Ik zou het echt graag positief willen bekijken.
Maar mijn toekomst dromen lijken nu zover weg te liggen
Dat ik niet meer weet hoe ik ze ooit weer kan bereiken