Ik ben een verborgen gebrek op zoek naar zijn eigen identiteit
In een wereld waar oppervlakte de diepte heeft overmeesterd
Die zich verstoten en afgesneden van de realiteit
Enkel nog maar kan verzuchten over de verloren ruimte

Met mijn handen gebonden door het leed van zwaartekracht
Kan alleen gevoel zich nog vormen tot een wapen
Die het verzet moet breken van de heersende macht
En het leven bevrijd van zijn oudere broer

Een wereld die bestemd is voor de mens
Niet voor de zonden die ons verbloemen
In de pracht die huist in elke levenswens
Waardoor wij het leven reden tot uiting geven

Tot op de dag van mijn laatste woord
Wanneer mijn lichaam vergaat in de zin van tijd
Hoop ik dat iemand mij heeft gehoord
En geniet van het uitzicht

© Martin