In je glimlach,
de nonchalante blik op je gezicht
In de waarde in jezelf.
grijpend op jouw zwijgplicht.
Balanceer je op je een draadje van jouw evenwicht..

Je ziet de leegte in de ruimte,
maar geen stilte in alle rust.

Een muur van hoop en wilskracht.
wat je voelt nu je nog recht op kan staan.
Voor dat je kruipend over de grond zal gaan.

je voelt je zwak.
Misschien angst,
al zeker de emotie van verdriet.
Maar wie schuldig is moet boeten.
Al vind ik dit verdien je niet.

Geef je over.
Op jouw manier.

Leg je erbij neer.
Ook al doet het nog zo'n zeer.

bedenk je daden voor nu en voor toen.
Bewerk je instelling en schets je tegemoet,
In deze situatie waarin je niks kan doen.

Je hebt het karakter.
Bent gevuld met zelfvertrouwen.

Ik ben met je op gegroeid.
Deelde samen met jou het krankzinnige verdriet.
En ook al is er tussen ons een soort van afstand.
Nadat ons gezin ons verliet.

Ik ken je door en door,
Broertje vergeet dat niet.

ik zal je steunen.
Zo ver als ik kan.
Zo veel als nodig zal zijn.

Ook al weet ik dat die nonchalante blik op je gezicht
Slecht het masker is van al het verdriet en pijn.