Ken je dat gevoel
Wanneer je er alleen voor staat
Dat je liefde in de kiem word gesmoord
En je gevoelloos achterlaat

Als een onbezonnen blinde
Die de weg terug zocht naar huis
Maar op het moment dat hij beeld verkreeg
In de massa verdween als een grijze muis

Waar niemand ooit om heeft gegeven
Maar zolang de leugen leeft
Zal doen alsof hij van waarde was
En er altijd naar vriendschap werd gestreefd

Tot hij zal vergaan
Van eindeloos verdriet en ellende
Een kunstwerk maakt van zijn eigen bloed
Dat grijze muisje maakt een flinke bende

Hoe zou het zijn geweest
Voor onze kleine vriend
Als het zicht hem was gegeven
Zoals elk mens dit verdiend

Geen sensatie voor de kijker
Die teert op het leed wat een ander draagt
Maar een eerlijke kans voor een echt leven
Om door geluk en liefde te worden behaagd

Ken jij nou iemand in de wereld
Die het even allemaal niet meer ziet
Bied hem of haar dan jouw zicht aan
Want het ene oog is het andere niet

En mocht je je beraden
Of die persoon het waard is om voor te gaan
Bedenk je dan eens even hoe jij je zou voelen
Als je zelf alleen in die afgrond had gestaan

©Martin