Ik twijfel,
bij elke stap,
bij elke beweging,
aan jou?
Aan mezelf?
Of aan ons?
Ik ben in de war,
wat te doen?
Wat te laten?
Voor jou?
Met jou?
Of bij jou?
Ik weet het niet,
het raakt me,
het kwetst me,
alleen jij?
Alleen jouw reacties?
Nee, het is beide.
Maar ik ben perfect,
in mijn ogen,
in mijn gedachten,
niet voor jou,
niet voor hun,
maar voor mezelf.
Wat jij vind,
doet me weinig,
doet me niets,
denk maar,
geloof maar,
uiteindelijk verlaat ik je toch maar.