Jij verdampt de wolken
De zon kijkt langs de wolken naar jou
terwijl de wereld om je in schaduw staat
het vogeltje dat zit op je schouder
wil niet naar de schaduw en fluit verleiding
je lach is als een krachtige magneet
waar warmte heel liefdevol leven aantrekt
de zon ontwaakt door de liefde van je ogen
en zet alle kracht in de wolken te verdrijven
waardoor de wereld zonder schaduw is.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2013 | ||
| Thema's: | ||