woorden die ik enkel geschreven durf te delen
zijn degene die ik niet durf te zeggen in je bijzijn
bang voor de zekere afwijzing en voor verlies dat zal opspelen
schrijf ik deze woorden neer tot een vormeloos refrein
vervult van dissonantie
weven gedachten zich tot een web van woorden
gevoed door gevoelens, brekende uit de inertie
en verstoor ik het evenwicht waartoe we behoorden:
zeg ik nu dat ik je liefheb
dat ik verdrink in de vijvers van je ogen
dat ik verdwaal in je glimlach
en dat ik verstrik raak in mezelf wanneer ik je zie
dat mijn benen als was worden
dat mijn ogen niet kunnen verwerken wat jouw schoonheid is