De woorden die zijn gezegd,
pijn en gepijnigd...
jullie dochter is fout en slecht,
voor wat ze jullie aanricht...
de woorden verslechterd en verdraaid,
pijnlijk elk uitweg geprobeerd.
elk woord komt te snel aangewaaid,
geprobeerd te verweerd,
tegen de gurende schaduwen,
die stilletjes luren in mijn hoofd en hart,
steken en valkuilen veroorzaken...
maakt mij bang, verdrietig en verward,
door de monsters die daar waken...

sorry;
Voor het pijn doen,
Voor slecht zijn,
Voor oneerlijk zijn,
Voor boos, verdrietig en eenzaam zijn,
Voor het weg nemen van de goeie kant,
Voor duivels zijn...

Voor het niet zeggen in jullie gezicht...
Maar deze bange, verdrietige, boze en eenzame dochter
Heeft trots waarvoor ze niet zwicht.
Die verdraaide trots versperd haar zicht...

Maar is het eerlijk,
om sorry te zeggen over gevoelens?
Was het niet heerlijk,
om het gewoon niet te weten wat ik dacht?
Tijd is wat ik nodig heb!
vluchtend neem ik uitstelling,
totdat het wel goed zit...
geen versnelling of teleurstelling
vraag of zeg niets...
laat mij maar gewoon...
want zoiets,
Is te donker en te vroeg,
om iets te beginnen...