Vroeger droomde hij ervan, nooit van deze wereld wakker te worden…


Zijn naam was omringd met adellijke klanken,
onuitspreekbaar zelfs voor de meest
geoefende tongvallen onder ons

Hoewel charisma sijpelde uit zijn poriën,
maakte die exotische naam
hem allesbehalve aanspreekbaar
Zijn naam bleek verre van zijn roeping

Maar wel was hij op zoek, en alleszins onderweg
Verrassend kleurrijke kantoorfilialen
knetterden hem voorbij, zodoende
Kortademig was hij, daar hij overal langs flitste

Zijn longen hapten gulzig naar zuurstof,
behandelden elke teug als een dure slok whisky
Maar al te goed beseffend,
hoe ze vloeiden uit een bodemloze fles
Maar elke nasmaak was zo zalig
En er waren er zo oneindig veel van…

Een acteur was hij
Niet van beroep weliswaar,
maar een applaus was louter gewenning voor zijn oren
En zijn buiging, statisch doch druipend van autoriteit,
was stevig verankerd
in ’t geheugen van zijn rugspieren

En terwijl hij zijn eigen scenario
hier en daar verbloemde,
verwelkten boven hem plots de wolken naar grijzigheid
Ongepast elkander omhelzend als
in een platonische voorstelling,
onoprecht ogend voor iedere romanticus

Desalniettemin!..
Hagel zo groot als ijsklontjes rinkelden op de wegen
Hij echter, ontzien middels een gloed,
een dwepend uitziende aura zo u wilt,
bleef droog en onaangetast zijn opmars vervolgen
Een gevalletje van plaatselijke opheldering

Verder vermeldenswaardig had deze man
eeltknobbels op zijn vingers en enkele tenen,
die elk apart zeurden om de eertijds gedane arbeid…
Een pluche paraplu die wapperde
als de wind zich koest hield,
en opzwol als een spons wanneer ’t stormde

Ook droeg hij marmeren schoenen doorvlochten met
28-karaats gouden schoenveters,
mocht hij ooit verlegen zitten om geld,
zich niet meer staande kunnen houden,
of gewoon zin hebben nieuwe schoenen te kopen.

Want een lange wandeling zou zich zeker ontplooien
Of hij nu in cirkels liep, een triviale zorg
Zijn geluk vond hij in deze donkere nacht,
eentje die zuchtte onder haar eigen grimmigheid

En in dat felle licht bezien
baalde hij enorm van de schaarse meevallers
En genoot hij intens
als het weer voor de zoveelste keer tegenzat

Gelukkig maar,
want als ik het me goed herinner
zou het die lente nog vaak regenen...