de regenboog stal de kleuren van haar gezicht
en haar huid was alleen
nog maar een dekmantel
om inwendig zeer te verbergen
de tijd haalde haar in
alsof 17 augustus 2012 een vervaldatum was
brutaal genoeg
om het niet aan te kondigen
nu verdwijnt uw glimlach
in onze tranen
die woorden doen overlopen
van verdriet
want god sloot de gordijnen van uw ogen
zegende een kamer met stilte
stopte ook de wijzers van de klok
en ik was te laat
om de hoop in mijn adem
uit te blazen over uw sereniteit.
mezelf afvragend waarom u niks mee nam
zelfs niet onze tranen
maar ons achter liet met leegte
die we langzaam opvullen met herinneringen
weet niet eens uw laatste woorden
de laatste beweging
of de laatste keer dat u lachtte
maar wat ik wel weet
is dat ik uw stem terughoor op de achterond
van de muziek die speelt vandaag
en in tijden dat ik even niet meer vooruit kom
bent u de wind
die me draagt over heuvels en bergen
en wanneer ik de nacht om me heen sla als een deken
bent u de grootste ster die de hemel verlicht
ik hoop dat u goed slaapt vannacht
en de bloesem in uw hart
wordt verspreid
als as
oneindig
en overal