weerklank II
weerklank II
toch nog vond zijn schreeuw weerklank
bij haar fluwelen woorden - hij wist dat
zij vroeg of laat zouden kristalliseren
in duizenden dansende ongehoorde klanken
bedekkend zijn leven van wilde schilder-
streken die verre waren van de harmonie
waar hij naar zocht - ze verdroeg het
allemaal en schonk hem zeven telgen die
de zeven zeeën bevoeren onder een bloed-
rode maan waar hun zeelied opgepikt werd
door krijsende meeuwen vol van eigen
wederwaardigheden die niemand wist dan
alleen de postbezorger die hun zoute
klanken prijsgaf aan zijn hongerig hart
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2013 | ||
| Thema's: | ||