Haar marionetten
haar marionetten
een uurtje zolder
zei ze zacht en lachte
je weet toch dat ze
altijd op mij wachten
zij speelt geen verdriet
vertelt over de dagen
schikt kleding en kamt haren
met haar broze hand
polijst hun band
in warme trekken
laat haar marionetten
weer leven in bewegen
de zolder rust
na een lieve avond kus
streelzacht zijn de zuchten
geborgen naar de morgen
wil melker
18/04/2013
Reacties op dit gedicht
| witteroos: | Donderdag, april 18, 2013 12:50 |
| Wat een mooi schrijven. | |
| teun hoek: | Donderdag, april 18, 2013 09:32 |
| zoals zolders geheim hebben en soms ontrafelen. Zo ook het leven. Mooi. h. gr. th | |
| middernachtzonnesteek: | Donderdag, april 18, 2013 06:10 |
| mooi geschreven | |
| windwhisper: | Donderdag, april 18, 2013 05:34 |
| als immer.....genieten warme groet en voor vandaag heel veel liefs en sterkte dikke kus Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2013 | ||
| Thema's: | ||