paniekaanval
Voel het opkomen
ijs rond mijn borstkas
gedachten dwalen naar toen
mijn handen en voeten beginnen te vechten
ze verliezen
armen en benen doen mee
mijn hele lijf
verkrampte spieren
van te vechten tegen de gedachten
moeite om te ademen
tranen over mijn wangen
overal pijn
zo hard vechten
en toch weer verliezen
de paniek neemt het over
het doet zo'n pijn
ijs rond mijn borstkas
gedachten dwalen naar toen
mijn handen en voeten beginnen te vechten
ze verliezen
armen en benen doen mee
mijn hele lijf
verkrampte spieren
van te vechten tegen de gedachten
moeite om te ademen
tranen over mijn wangen
overal pijn
zo hard vechten
en toch weer verliezen
de paniek neemt het over
het doet zo'n pijn
Reacties op dit gedicht
| TeAmoIHateYou: | Zondag, juni 02, 2013 00:34 |
| Ik heb hier ook last van, herken mij veel in je gedicht. Sterkte meid. |
|
| spartacus12: | Zondag, april 21, 2013 22:43 |
| Ik ken het gevoel. Bij mij zijn het hyperventilatie-aanvallen. Het is niet eerlijk dat je telkens opnieuw blijft verliezen ipv voor altijd te winnen. Sterkte ! Spartacus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: legermeisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2013 | ||
| Thema's: | ||