treuzelend
winterkleren hangen treuzelachtig voor ramen
als oude vrouwen ,met lege zakken
weerspiegelend in blinde tijden
wordt ze door de huiskamer omarmt
mouwen rijmen op muren als
koude littekens op het behang
maar nu zijn wij groene bladeren
waarin wij ontwaken in een verre lente
de kou houdt niet meer stand
in een schaars verheven licht
wordt het bevrorene nu warm voelbaar
© Klaes 22-04-13
Over dit gedicht
| Auteur: Klaes |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2013 | ||
| Thema's: | ||