Het draad.
Het draad, de misdaad tegen het duister en we hebben niets dan lof
voor de neergang van de drang; maar het snijden gaan door. Dood, liefde
is gegeven aan de muur van gedachten, maar het verkrachten van de moraal
klinkt nog altijd verder tegen het weerklankloze van de herfst. We laten
onze tranen en gedenken met een lach de dag van het vergaan. Zij hebben
zich van het leven bevrijd volgens Bloem en met roem en daad streken
zij vlag en wimpel. Mijn God, we hebben nooit bestaan.
Reacties op dit gedicht
| Quando: | Vrijdag, juli 15, 2022 14:56 |
| Die laatste zin is echt zo heerlijk. | |
| Quando: | Woensdag, mei 22, 2013 10:40 |
| Oh, en je weet dat ik het haat als je goed schrijft. | |
| Quando: | Woensdag, mei 22, 2013 10:40 |
| So. Die komt even aan. | |
| mucho: | Vrijdag, mei 10, 2013 11:16 |
| wat een breiwerk gut, ik maar weer uithalen |
|
| marchiano di noche: | Donderdag, mei 09, 2013 09:54 |
| In een zucht uitgelezen. Mooi stil, bevangen in woord en beeld.. Om te laten sudderen in mij, nogmaals gelezen. Nog steeds stil.. Fijne dag | |
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2013 | ||
| Thema's: | ||