vrije expressie
van zijn lippen
dronk ze in, dorstig als ze was
van hart tot hart spraken
hun ogen
de taal
die liefde
eigen was
nog immer fluistert
de wind over de aarde
soms teder
dan weer verkoelend
of stormachtig hard
het paradijs verstilde
het klokhuis verpulverde
't serpent gleed door het struikgewas
nog immer is er
de taal der liefde
voor wie luistert
fluistert de wind
heel zacht
appelbomen zijn in de bloesems
straks groeien er vruchten
er van proeven mag
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, mei 11, 2013 00:34 |
| Heel mooi! Liefs, Jacky |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 10, 2013 16:51 |
| Verrukkelijk zijn ze Cobie de appeltjes der liefde, heerlijk te verorberen op een tapijt van gevallen bloesems. ''Veel liefs'' fluisterde zij Anneke |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, mei 10, 2013 14:04 |
| de taal van liefde verwoorde jij mooi in dit gedicht. ja daar kan ik van genieten.. warme groets |
|
| karinvangelder: | Vrijdag, mei 10, 2013 13:38 |
| prachtig Cobie mystiek maar ook romantiek hand in hand . liefs x Karin |
|
| teun hoek: | Vrijdag, mei 10, 2013 12:10 |
| de terugfluistering van het eerste geluk maakt ons jaloers maar de aanpassingen verheugen ons. h. gr. teun | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, mei 10, 2013 10:58 |
| och cobie toch wat mooi!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2013 | ||
| Thema's: | ||