Na een week van buikloop en ellende en zo,
naar de dierenarts geweest met onze hond Bronco.

Bij het snuffelen in die bosjes daar,
want die geuren waren spannend en raar,
draaide hij zijn lichaam verkeerd om en zat toen plots
met zijn kont in de aarde, de achterpoten heel raar
recht naar voren daar.
En kom dan als 12 jarige hond maar weer overeind.

Na Bronco weer op zijn poten te hebben gezet, namen wij
plaats in de wachtkamer van de dierenarts. En dan begint het wachten, dat is geen pret.
Bronco kijkt je aan en is bang.
En, ja, wachten duurt altijd lang.

De dierenarts hoorde ons verhaal aan.
Ze nam de temperatuur op van Bronco.
Daarna liet hij zijn ontlasting spontaan gaan.
De dierenarts was blij,
want er zat geen bloed bij!!
Dus de darmen waren okee, alleen de nieren wat vergroot.
Maar wij hadden de wangen rood, het was geen kijk en het stonk vreselijk!!
Maar de assistente Debbie, goed geluimd,
heeft alles weer keurig opgeruimd.

Dus n.a.v. de koorts, kregen wij, best wel veel,
pillen mee zo groot als een mentos, geen probleem, die gooi je gewoon achter in zijn keel!!

De tip voor het eten kregen wij ook,
gekookte macaroni en rijst met een bouillonblokje erin
4 á 5 keer per dag.
We waren best wel van slag.

De rit terug in de auto lukte wel,
maar het uitstappen van Bronco was een hel.
Hij verzwikte zijn poten en zuur maar waar,
het lopen valt hem nu ontzettend zwaar.

Pijnlijk ook, dat kan je zien,
maar sterk zijn en zorgen dat ik niet grien.

Biefstukjes, rijst en macaroni gekocht en gekookt,
hij krijgt nu 4 á 5 keer per dag in kleine porties dit koningsmaal.

Tot dat????