Nooit meer !
Wat nooit meer zou zijn
Was er weer
Hij
Wat nooit meer zou toegelaten worden
Was niet tegen te houden
Hij
Wat ze nooit meer wilde
Wil ze nu meer en meer en meer...
Van hem
Een slapende vulkaan
Kwam tot uitbarsting
Door hem
Haar bed heeft weer twee hoofdkussens
Was er weer
Hij
Wat nooit meer zou toegelaten worden
Was niet tegen te houden
Hij
Wat ze nooit meer wilde
Wil ze nu meer en meer en meer...
Van hem
Een slapende vulkaan
Kwam tot uitbarsting
Door hem
Haar bed heeft weer twee hoofdkussens
Reacties op dit gedicht
| Roselynn: | Woensdag, mei 15, 2013 18:35 |
| fijn... al dat natuurgeweld:D |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, mei 15, 2013 11:15 |
| fijn? | |
| windwhisper: | Woensdag, mei 15, 2013 11:03 |
| heerlijk toch warme groet Cobie goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jan Mertens | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2013 | ||
| Thema's: | ||