de beul
Op ontelbare handen, worden zij gedragen, op weg naar de hemelpoort.
Door hun eigen vader geslagen, vertrapt, en vermoord.
Ontelbare harten, gebroken, kermend van de pijn.
Een dolk gestoken, in twee levens, die niet lang, maar kort moesten zijn.
Door hun eigen vader geslagen, vertrapt, en vermoord.
Ontelbare harten, gebroken, kermend van de pijn.
Een dolk gestoken, in twee levens, die niet lang, maar kort moesten zijn.
Reacties op dit gedicht
| witteroos: | Maandag, mei 20, 2013 19:23 |
| Mooi zoals je het gevoel beleven beschrijft. | |
| gedichtenlady: | Maandag, mei 20, 2013 15:06 |
| Heb je het over die 2 jongetjes Ruben (9) en Julien (7) ? Ja, wat verschrikkelijk hé ... Zelfs in belgië hier leven we met de familie mee ... Mooi geschreven :) Groetjes Raissa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vagebond | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2013 | ||
| Thema's: | ||