Een beetje liefde dat is wat ik zoek.
Dat kwam onverwachts uit de hoek
Je dacht dat ik gevoelloos was.
Tot dat je dit gedicht las
Een simpele knuffel kan er niet eens af
Waaraan verdien ik deze helse straf
Dat jij niet hetzelfde voor mij voelt vreet me van binnen op
Het blijft klagen tot dat ik op een dag zeg stop
Omdat jij mij niet die liefde kan geven
Wil ik niet verder leven

Maar ik bedenk me net wil ik m'n leven wel geven
Voor iemand die mij verdrietig maakt in het leven
Ik begin me opeens heel anders te voelen
Verdriet maakt plaats voor woede
Want dit is allemaal jou schuld
Dat mij lichaam met zoveel verdriet is gevuld
Ik begin te schelden er komen lelijke woorden uit m'n mond
Daarna zak ik langzaam op de grond

Ik begin te huilen van schaamte
Want het is niet jou schuld
Dat mijn leven in verdriet is gehuld
Het licht allemaal aan jezelf lijk ik te horen
En het is waar, was ik maar nooit geboren

Nu lig ik van wanhoop nog steeds op de grond
Want deze gedachte hebben mijn hart doorwond
Nu lig ik op de grond terwijl ik in m'n verdriet stik
De tranen lopen over m'n wang en langzaam sterf ik