Onschuldig vermoord

Het hart bloedt van onbegrip
Een vader die zijn zoontjes vermoord
Zij krijgen hun toekomst nooit meer te zien
Hun stenen voor een gezin zijn verpulverd.

Lafheid, zijn eigen vlees en bloed
Dat zo iemand dat doet
Haat heeft zijn hart opgevreten
Had die man wel een geweten.

Hun mama is voor de rest van haar leven getekend
haar kinderen die in haar geheugen ontbreken
Haar hart is verscheurd
en rood gekleurd

Na lange tijd van rouw zal de pijn afbouwen.
Het verlies zal een plaatsje krijgen
Maar het gat in haar geheugen gaat nooit meer dicht
De glimlach op hun wangen blijft uit haar zicht.

Vergeten doe je nooit
Haar verbinding met de navelstreng is voorgoed doorbroken
Hun jonge leven wordt nooit meer voltooid
Houdt moed in deze donkere moddervloed.



Claire Vanfleteren ©