Onvergeten woorden circuleren door me heen.
Dagen gaan voorbij, maar de nachten blijven heen.
Ik mis je, dat kun je wel zeggen.
Nooit had ik gedacht dat zoiets kort toch zo lang kon zijn.
Aanslepend door het verdriet dat in me rondgaat,
vind ik het vermogen dit alles te verbergen voor jou.
Ik ontwijk haar waneer ik kan, om mezelf niet te kwetsen.
Maar het zijn die onvergeten woorden die alles in mij verpesten.