Één woord

Ik had verwacht om eens gezellig samen te zijn
Rustige woorden verstrengeld met de liefde van het hart.
Ik had verwacht om eens te babbelen,
maar werd in de kiem gesmoord.

Mijn ogen werden week,
huilen wilde ik niet.
Krop in de keel die mijn woorden deden krimpen.
Mijn stem vond haar weg niet meer.

Ik zette een masker met de glimlach op
maar daaronder was verdriet.
Ik wilde niet dat iemand het zag.
Ik kon de bloeding in mijn hart niet meer stoppen.

De dag ging tergend traag voorbij,
ik klampte me toch nog altijd vast
aan een sprenkeltje hoop.
Helaas de dag was voorbij.
Er staat misschien een andere te koop.

Claire Vanfleteren ©