Mijn gevoelens vergelijk ze met de getijden van de zee, eb en vloed.. wanneer het eb is weet ik dat ik rustig ben en er niks aan de hand is, het moment dat ik geen gedachten heb..vloed de momenten waarop mijn wereld niks waard is en waar ik duizenden gedachten heb, waar mijn pijn de hoofdrol speelt en verdriet zijn tegenspeler is.. ik weet dat ik op die momenten de zee van emoties moet kunnen doen verdwijnen en dat doe ik door de pijn weg te snijden.. voor mij is dit een deel van mij geworden.. soms liever de ondergaande zon zijn en het donker zien worden voor mijn ogen… ik weet dat dit geen uitweg is maar soms word ik alles beu en zou ik graag een sterretje zijn..eentje ver weg van hier.. eentje zonder wondes.. ik weet dat dit nog lang niet zo zal zijn.. soms liever de vallende regen zijn.. die hard naar beneden valt uit elkaar valt.. het gevoel dat ik heb is zoals :wanneer de zon onder gaat en het donker word … koude strenge winters wanneer de wind in je gezicht snijd.. alleen is het bij mij het mes dat snijd.. enkele gedachten die door mij heen gaan.. wanneer ik rustig word is de nacht voorbij en is de zon weer helemaal aan de hemel.. om daarna de koude strenge winter binnen in weer te voelen..