Tot het einde
Tot het einde
hij had nooit geloofd
zo eenzaam te worden
na een leven voor anderen
zonder winst of aanzien
iedereen in de stad kent hem
sinds zijn pensioen nog meer
thuis kan je hem niet vinden
ergens anders is hij wel
gezondheid dreef hem in het rusthui
oudjes die hij kende genoeg
die waren echt op rust, afgestompt
naar buiten moest hij zich laten helpen
bezoek kwam mondjesmaat
bij geluk alle twee, drie maand
bezoek van een half uurtje
die eenzaamheid bracht hem tot wenen
ela
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Donderdag, mei 30, 2013 06:42 |
| ja, dat voelt niet alleen eenzaam, maar is het ook warme groet Cobie goede morgen Edgard |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2013 | ||
| Thema's: | ||