Papa
Verdwaald in de zinnen
zoekend naar woorden
tranen die willen
maar lang niet komen
een speurtocht in mij
geschiedenis te over
is het echt zoals
morgen niet komt?
Ver weg reik ik
ongrijpbare wegen
stromende draden
is het einde in zicht?
Morgen wil ik mooier zijn
me schrijvend voelen en
niet meer kijken
maar voelen.
De lengte is niet
stopt met rood
wit is overheersend
bedoel je dat?
Omarm me,
kus, knuffel bemin me
laat me nog één keer,
ach laat maar.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Joyce- | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2013 | ||
| Thema's: | ||