Noem me een naam
zo veel namen doen in mij
de knuffelrock fluisteren
ook als ik ze niet nu letterlijk benoem
ze waren en zijn of in mijn dagelijkse leven
of in de digitale wereld
letterlijk een rots in mijn bestaan
bij sommigen past zelfs hun kapsel
zich bij hun naam aan ( schaterlach)
of juist die kale knar
Ach ik liep zo maar wat te mijmeren
onderweg om boodschappen
te gaan doen
ik zag een bekend gezicht
een man die me uitbundig groette
en mijn brein vloog op en neer
“wie in hemelsnaam, was dat ook alweer”
nog steeds werkt mijn hersenpannetje
in overuren, ik kan het niet uitstaan
van mezelf dat ik het niet weet
zo kwam ik aan mijn mijmeringen
omdat veel mensen doodgewoon
passen bij hun naam
of hun naam heeft zich
aan hun aangepast
Reacties op dit gedicht
| wytske: | Zondag, juni 02, 2013 16:15 |
| erg leuk en herkenbaar, je kent hem/haar wel, maar je komt niet op zijn/haar naam. in het gronings: ik ken joe wel, moar ik ken nait op joe kom. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, juni 02, 2013 13:51 |
| mooi schrijven hoor | |
| Anneke Bakker: | Zondag, juni 02, 2013 09:29 |
| Schrijf de namen van degenen die jou het dierbaarst zijn in de palm van jouw hand Coby zoals God deed met jouw naam in de Zijne, ze blijven eeuwig bewaard. Mooi gedicht op de zondagmorgen. Zonnige groet, Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2013 | ||
| Thema's: | ||