Dromer van toen...



Waar is de tijd..., dat mijn hart
gelijke geijktheid zocht, verward,
en mijn zoekende, naïeve ziel
bij de eerste eenstemmigheid viel ?
Toen zelfs ‘n kinderlijke frasering
iets droeg..., van een schittering,
of een enkele streling van handen
‘n vuur kon doen laten ontbranden.
Waar is die polyglot van toen
die je kon kopen met een zoen,
en van geluk, zowaar 'n halleluja slaakte
eens hij in ’n andere wereld ontwaakte ?

Hij is niet meer..., zoveel is zeker
deze salpeterdrager weet wel beter,
dan te verdwalen in dwaze woorden
ik zoek mijn credo in andere oorden.
Want zover is ‘t ondertussen gekomen
gerijptheid verhinderd 't verder dromen,
en ‘t enigste dat nog rind van mijn handen
is te vinden..., op onontgonnen stranden.
Want zo ben ik niettemin blijven bestaan
met de drang naar iets nieuws voort gegaan,
maar toch..., soms mis ik de dromer van toen
die zich verloor... in ’n argeloos gegeven zoen.







Schoonbeek, 2 Juni 2013