Bedrieglijk
En dan gaat het maar over het het gedreun in mijn hoofd, over die gevoelens die ik niet mag uiten.
Jij en ik in de straten waar niemand ooit kwam en niemand ooit sprak. Alleen maar twee verliefde gezichten maar achter deze waanzin twee rotsen van leugens. Elke dag, maandenlang op de grond aan het huilen voor jou. Zoveel tranen kwijt dat toen het einde naderde, er alleen maar een droogte overbleef. Maar nu knaagt het, besef is een vuil spel. Vuiler nog dan ons spel.
Jij was de veiligste, de liefste.
Bedrieg me alsjeblieft nog een laatste keer...
Jij en ik in de straten waar niemand ooit kwam en niemand ooit sprak. Alleen maar twee verliefde gezichten maar achter deze waanzin twee rotsen van leugens. Elke dag, maandenlang op de grond aan het huilen voor jou. Zoveel tranen kwijt dat toen het einde naderde, er alleen maar een droogte overbleef. Maar nu knaagt het, besef is een vuil spel. Vuiler nog dan ons spel.
Jij was de veiligste, de liefste.
Bedrieg me alsjeblieft nog een laatste keer...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Orphan | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2013 | ||
| Thema's: | ||