Zwart
Alsof ik niet langer kan lopen
de traagheid die ik eerder alleen
in dromen voelde
is er nu bij elke poging tot
een stap
wanneer ik kijk
zie ik kleuren en schoonheid
maar alles wat ik voel
is grijs en zwart
iemand naast me
verstrengelde vingers
een gedeeld pad
is nu een wegebbend verlangen
er is alleen koude lucht
die onverschillig om me heen stroomt
en ik
vast
in een ruimte
waarin verder elke hoek gevuld is
met heel dat verdomde zwart.
de traagheid die ik eerder alleen
in dromen voelde
is er nu bij elke poging tot
een stap
wanneer ik kijk
zie ik kleuren en schoonheid
maar alles wat ik voel
is grijs en zwart
iemand naast me
verstrengelde vingers
een gedeeld pad
is nu een wegebbend verlangen
er is alleen koude lucht
die onverschillig om me heen stroomt
en ik
vast
in een ruimte
waarin verder elke hoek gevuld is
met heel dat verdomde zwart.
Reacties op dit gedicht
| marchiano di noche: | Dinsdag, juni 04, 2013 08:42 |
| Kwam even lezen uit nieuwsgierigheid.. Fijn dat je weer even terug bent.. Gewoon omdat het kan.. | |
| Hans Winter: | Maandag, juni 03, 2013 20:42 |
| is er alleen een raam om naar buiten te gaan, hoe moet je thuis geraken, weg van ''t zwarte eens tenminste nog smart, geen die je meer zegt open te komen deze keer dan de kleur van heel je hart. winters groetje op de koele wind... hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Butterfly.Lady | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2013 | ||
| Thema's: | ||