teveel
teveel
zodra alles mij teveel wordt
wil ik meer dan ik kan geven
dan dreig ik onder te gaan
beheerst het mijn hele leven
teveel van jezelf te vergen
ook gewoon mens mag zijn
met alle fouten en gebreken
echter nooit met valse schijn
onmacht voelt bij niet weten
van dingen die het verstand
gewoon even te boven gaat
huizen bouwt op los zand
blijkt als alles teveel wordt
je eigen kunnen is overschat
de bom barst als een lawine
je veel meer gaf dan jij bezat
in je hoofd krijg je een seintje
wees tevreden met wat je weet
het is ‘t genoeg om te beseffen
dat kennis goed kiezen heet
geef jezelf maar geef niet alles
al wat je weet is ruim genoeg
soms is een stap terug nodig
nog meer weten overbodig
Karin
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, juni 05, 2013 09:33 |
| sterk weergeven | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 04, 2013 18:55 |
| Als je zelf al voelt dat het teveel wordt Karin dan zal het geen hobby meer zijn maar een gevoel van moeten een soort dadendrang waar je niet gelukkig van word. pas op de plaats meisje, hobby is heel intens en fijn dat je er ons van laat meegenieten. Mooie avond en lieve knuff. Anneke |
|
| gedichtenlady: | Dinsdag, juni 04, 2013 18:37 |
| Heel juist gezegd, karin ;) graag gelezen!!! :) Liefs Raissa xxx |
|
| september: | Dinsdag, juni 04, 2013 18:23 |
| Mooi schrijven. Deze momenten kunnen lastig zijn, even een stap terug kan ruimte geven. Sterkte | |
| windwhisper: | Dinsdag, juni 04, 2013 17:18 |
| ik denk dat we allemaal wel eens zo''n moment mee maken Karin, dan is die stap terug o zo beklangrijk, Gun jezelf die rust pauze en neem er de tijd voor liefs Cobie warme knuffel |
|
| wytske: | Dinsdag, juni 04, 2013 16:29 |
| Goed dat je weet wanneer je die stap terug moet doen. Neem er dan de tijd voor. Lees mijn schrijven, geniet vh leven, het duurt maar even. Sterkte van mijn kant | |
| witteroos: | Dinsdag, juni 04, 2013 13:38 |
| Mooi schrijven. Halverwege komen we elkander tegen. Warme groet | |
| Fairouz: | Dinsdag, juni 04, 2013 13:21 |
| en je hoeft ook niet alle lasten van een ander op je schouders te dragen Karin een pas op zijn plaats ( heel goed van je ) en alles te weten maakt niet gelukkig en iemand die alles denkt te weten...nou, ik ben het niet en laat dat graag aan de wijsgeren over hoor. ik grinnik er soms zelfs om. de zon is er Karin...ik ga der ook dadelijk weer in. je klinkt wat droevig in je schrijven... liefs, Fairouz |
|
| Miss Marilyn : | Dinsdag, juni 04, 2013 13:15 |
| En voor de pc... slechts het raam even open zetten misschien .. ''komt tijd, komt raad''.. Eens vallen ''alle puzzelstukjes'' vanzelf op zijn plaats .. tot die tijd.. rustig aan ! Het zonnetje schijnt gelukkig.. geniet er wat van .. Liefs Marilyn |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karinvangelder |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2013 | ||
| Thema's: | ||