Verscheurd
Verscheurd
Je doorboorde mijn bloedend hart
Wat zo trouw was en onschuldig
met jouw dolk en heel geduldig,
wacht je tot ik sterf van smart
Het was al duidelijk hoe je dacht
en dat jouw liefde was verdwenen
Maar jij nam alsnog de benen
Naar een ander voor de nacht
Ik stort neer in wanhopige pijn
In de arena van de liefdesstrijd
vloeit mijn bloed in zandtapijt
Wie ik was, zal ik nooit meer zijn
17 mei 2002
Je doorboorde mijn bloedend hart
Wat zo trouw was en onschuldig
met jouw dolk en heel geduldig,
wacht je tot ik sterf van smart
Het was al duidelijk hoe je dacht
en dat jouw liefde was verdwenen
Maar jij nam alsnog de benen
Naar een ander voor de nacht
Ik stort neer in wanhopige pijn
In de arena van de liefdesstrijd
vloeit mijn bloed in zandtapijt
Wie ik was, zal ik nooit meer zijn
17 mei 2002
Reacties op dit gedicht
| Sasan: | Vrijdag, juli 05, 2002 18:50 |
| Jij doorboorde mijn pupillen. Prachtig. Alex |
|
| margot: | Woensdag, mei 22, 2002 10:50 |
| spijtig,eens dan schijnt ook de zon terug voor jou hoop ik liefs,margot |
|
| PeterdB: | Vrijdag, mei 17, 2002 22:46 |
| een pathetische aderlating pur sang | |
| Hanneke Eirinn: | Vrijdag, mei 17, 2002 09:59 |
| :( droeflottig Paul... intense melancholie perfect omschreven.. | |
| free: | Vrijdag, mei 17, 2002 09:14 |
| Mooi paul de pijn en verdriet is voelbaar geschreven... "Wie ik was ben ik niet meer wie ik ben blijf ik niet maar in de kern besta ik Wit verlangend naar elke nieuwe dag" liefs free ~(O)~ |
|
| Emobé: | Vrijdag, mei 17, 2002 03:18 |
| Paul Tesses, mag ik je even op iets wijzen? Je zegt:"Je doorboorde mijn bloedend hart". Nu vind ik dat eigenlijk helemaal niet erg. Als je hart dan toch al aan het bloeden is en je het dus niet gaat halen, dan kan je er evengoed een dolk inboren. Dus eigenlijk doet mefrouw daar een heldendaad!! Die twee andere alinea's passen er dus niet echt bij. "Wie ik was ,zal ik nooit meer zijn" vind ik echt wel een mooie zin. De rest vind ik wat minder. Doch leuke shot at the title... | |
| waterval: | Vrijdag, mei 17, 2002 02:42 |
| Elke nieuwe dag voegt herinneringen toe….je blijft nooit wie je bent of was…..elke dag van je leven, in geluk of verdriet verander je een beetje…Ook de waterval heeft haar portie verdriet al meegekregen…. Mijn vriend is helaas overleden,…en toch schijnt de zon af en toe weer….hoe ongelooflijk dat ooit leek…. ook voor jou komen er betere dagen…… |
|
| Paul Tesser: | Vrijdag, mei 17, 2002 01:00 |
| Zucht, hartverwarmend dank liefs paul |
|
| Voske: | Vrijdag, mei 17, 2002 00:52 |
| Welkom in de klub Paul. Groetjes,Voske(ook de helft van wat eens was) |
|
| Sheena: | Vrijdag, mei 17, 2002 00:34 |
| een levenspad heeft rare kronkels ... maar niet iedere nieuwe tweesprong leidt tot nieuwe ellende ...... er kan ook geluk achter liggen .... Sheen |
|
| Ana (stacia): | Vrijdag, mei 17, 2002 00:28 |
| 't Spijt me dat je zo'n verdriet werd aangedaan. Niemand verdient dit. Liefs Ana |
|
| Thecool: | Vrijdag, mei 17, 2002 00:27 |
| Paulus join the club ik vond een mooie terug en ben weer blij ook een gedeukte deksel vind weer een potje waarop het past harold (::) |
|
| Josie: | Vrijdag, mei 17, 2002 00:19 |
| verscheurend mooi.....je bent wie je bent, Paul, al kan het lang duren voordat je dat zelf weer zo ervaart. groetjes, Josie (ook een achternaam armer) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||