een stem vliegt ontdaan
Een stem ontdaan van stem was het gezicht
tussen het bewegend blad van de laurier, een luisteren
zoals van zieken onder esdoorns, de vrolijkheid
van de wind, het fluiten van de vogels en in de dunste
takken het ijl roepen van een roodborstje,
En het ademen achter je dat op een leven
lijkt, een man, een mond ... Wij zijn te veel
gewend om naar onszelf te luisteren.
Zonder de ander te horen ...
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, juni 08, 2013 14:41 |
| ja | |
| september: | Zaterdag, juni 08, 2013 13:45 |
| Ik hoop je voldoende te horen en evenals Fairouz lees ik je, na het lezen hiervan vloog een kleine vlinder voorbij op het balkon, zelfs dat kan taal zijn. | |
| Fairouz: | Zaterdag, juni 08, 2013 13:28 |
| ik hoor je marchinao ik hoor je, en dat niet alleen : ik lees je ook ! liefs , Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marchiano di noche | ||
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 08 juni 2013 | ||
| Thema's: | ||