hey jij daar boven in de hemel
leef je nu met een gouden lepel
ik schrijf je een gedicht naar god zonder een zegel
daar waar ik weet dat je bent
geraak je het godenleven al een beetje gewend?
je was een gezegend kind iemand die je kon vertrouwen
in de ogen en blind
je kon liefde schenken, en andere nawenken
in ons hart blijf je bestaan
je hebt dit leven goed en eerlijk doorstaan
dat zal niemand je tegenspreken
je leeft nu met engelen veren
als we naar je bidden sta je in ons hart in het midden
ik zie je later in het leven waar je nu bent
misschien duurt het even en gaat het niet zo vlug
maar als ik mijn ogen sluit zie ik je even terug