lief Wolfje,

even,

zomaar , na 2 jaar lees ik op me scherm , de woorden , die me doen verstikken , zal het nou echt zo zijn dat we nu is de liefde overwinnen en dat we onze wonden likken.

lief wolfje heb jij wel in de gaten wat jij allemaal alléén al met je ogen doet.... je laat me gewoon verdrinken als ik je aan kijk ..en dat ik de hele dag een zwem-reddingsvest aan moet.

elke keer, zulke simpele woorden of eventjes je aanwezigheid of je lieve glimlach,
echt je laat me verkrampen verstikken me hart bonzen, de wereld mag me alles afpakken maar diep in me hart blijft dat ene moment op het strand van texel, die ene dag.

zal zo graag het ongrijpbare voor ons willen redden en er een tover-drankje ervoor willen bedenken ,en het ooooooit op een dag, met onze liefde , met een glimlach, het in je hartje ermee vol mag schenken.

zo simpel even je hand ,samen wakker worden ,of een intense kus voor het leven ... dromen mag , ook zal ik het weer verliezen ,,, niemand pakt dat ene moment van me af ..

hoor nog steeds hoe je de deur dicht sloeg van je auto en we vertrokken samen naar o zoverrrrr onze wens in het leven, maar zoals ik al zei ... door onze wonden, ben ik zo bang ..blijven we toch weer hangen, en was het maar weer voor


even.

een klein kusje van de stille wens
kus






Pucho.