bedachtzaam bouwen
aan een verwarrend labyrint
waarin ik soms verdwaal
mijn weg niet meer vindt

in de wetenschap dat middenin
de kern verborgen is
blijf ik zoeken naar het pad
dat leidt naar innerlijke betekenis

dolend tussen hoge muren
loop ik vast en soms ineens...
weer een paar paden dichterbij
overvalt me iets sereens!

ik zie een licht van bovenaf
stralend naar beneden
daar waar de plek van warmte is
dát is lang geleden!

ik voel de kracht en haast me
gevoel van overwinning nabij
vertrouwen bloeit weer in me op
ik kom steeds dichterbij...

voor me zie ik de vergulde deur
de sleutel stekend in 't slot
behoedzaam draai ik de sleutel om
niet wetend waarin ik terechtkom

wat ik zie, verwondert mij
een gouden spiegel vangt mijn blik
een bloedrode roos staat erbij
ik besef het me ineens en schrik

de innerlijke betekenis
van 't labyrint door mij bedacht
zat in mijzelf verborgen
de rode roos geeft mij de kracht

kijkend in de spiegel
zie ik het binnenste van mijn ziel
opgehoopt verlangen stroomt
door het licht dat binnenviel

het vertrouwen diep van binnen
niet meer met ketens omwonden
waardering en liefde in mezelf
gevoel en gedachten opnieuw verbonden