Door te praten, onze dromen idealen
onder de volle zon
werd de wereld moeilijk
op het zwaartepunt van sterven gaan
het leven is bij de dood
en je ogen glanzen nabij hem
ik huil en je troost mij
in een omgekeerde wereld
Dus lief wat als wij bomen zouden zijn
of worden
geworteld in het ondermaanse
wuiven naar het hemelrijk
beneden ons gaan de mensen voorbij
en tijd verglijdt
het is ons om het even
omdat we de wind begrijpen
en vogels in ons nestelen
we leven in ons dragen
en meebewegen, nooit vervlogen
Jij zou de eik zijn
en ik de berk
vanzelf
het hoeft niet zo lang
onze bladeren zullen ritselen
fluisteren onze dromen
in zilver
onder de volle zon