Als een donderslag bij heldere hemel in de ontzettend vroege morgen,
gewoon een doodnormale dag op weg naar het werk zonder zorgen.
Twee paar ogen ontmoeten elkaar en onbedoelde aantrekkingskracht lieten deze ogen niet meer los.
Een ware chemische reactie, net lang genoeg zodat cupido zijn pijl kon schieten en we waren allebei de klos.
Ondanks ik graag met heel mijn hart van deze onverwachte verliefdheid wil genieten en we zelfs vlak bij elkaar wonen, dus wat is het probleem?
Maar we zijn allebei gebonden mensen, het blijft bij kijken, lachen, staren uit het raam en dromen.
Cupido waarom ben je zo gemeen?