Alleen op de wereld
Als een kleine bloem wroet ik,
een weg zoekend naar de zon,
tussen al die grote bomen.
Mijn ogen zijn niet meer toegankelijk
door de duisternis die mij omringt,
lachend in de baarmoeder van het licht.
Het is me niet gelukt
om jou even te kussen
want ik ben moe gezocht.
Treur toch niet
want achter de kim
zie ik je weer.
een weg zoekend naar de zon,
tussen al die grote bomen.
Mijn ogen zijn niet meer toegankelijk
door de duisternis die mij omringt,
lachend in de baarmoeder van het licht.
Het is me niet gelukt
om jou even te kussen
want ik ben moe gezocht.
Treur toch niet
want achter de kim
zie ik je weer.
Reacties op dit gedicht
| margot: | Woensdag, mei 22, 2002 08:20 |
| diep héél diep liefs,margot |
|
| Jo Aelmans: | Vrijdag, mei 17, 2002 12:16 |
| Een Mens wordt alleen geboren en sterft alleen... ;-)) Jo. ;o)x |
|
| Susanne X: | Vrijdag, mei 17, 2002 11:35 |
| De zon verdwijnt niet. Zie je haar vandaag niet, dan heb je morgen misschien wel het geluk haar te zien ;-) | |
| Lieverdje (de enige echte): | Vrijdag, mei 17, 2002 10:21 |
| heel mooi. Lieverdje xxx |
|
| Thecool: | Vrijdag, mei 17, 2002 09:53 |
| Free is al wakker ze is de zon laat maar schijnen alles komt weer goed |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||