Onvergetelijk
Onvergetelijk
s‘ Morgens na de maan
Een halve vuurbol boven water
Kleurt de hemel goud en rood
Enkele vroege wolkjes kleuren mee
Zeewater droogt het kleed van de zon
Terwijl die traag haar plaats inneemt
Verdwijnt het laatste restje nacht
Verschijnt de eerste boot op zee
Het glinsterend water golft
Tapijt van platina en zilver
Strekkend tot het nog lege strand
Alsof het ons omarmen wil
Traag verdwijnt de magere
Het is nog koud, zo vroeg
Maar wat we zagen houdt ons warm
Een zonsondergang,om nooit te vergeten.
ela
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Maandag, juli 01, 2013 10:23 |
| juist ik had het begrepen hoor van de zonsopgang. schoonheidsfoutje ela. want je neemt de lezer mee naar de zonsopgang daar is geen twijfel over mogelijk. groeten uit Groningen, Fairouz |
|
| teun hoek: | Maandag, juli 01, 2013 09:31 |
| een dag met twee gouden randjes . h. gr. teun | |
| ela: | Maandag, juli 01, 2013 09:28 |
| Inderdaad, zonsondergang, moet zonsopgang zijn. ela |
|
| windwhisper: | Maandag, juli 01, 2013 07:04 |
| heerlijk hoor, ik ben menig keer op hert strand gebleven tot na zonsondergang, het is zo mooi, als je langzaam de zon als het ware in de zee ziet zakken lfs Cobie een heerlijk dicht |
|
| WritingMoon: | Maandag, juli 01, 2013 02:31 |
| Mooi... (maar moet zonsondergang, geen zonsopgang zijn, of lees ik iets verkeerd?) Georgina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2013 | ||
| Thema's: | ||