Josiah
en we noemen hem Josiah
het is ons geheimpje
in een oude kartonnen doos en poppenkleertjes van vroeger
deze keer zijn we onschuldig, doen we niets verkeerd
maar het is ons geheimpje
gekocht op de kinderafdeling
gevuld met steentjes en een pakje tarwemeel
dragend in onze armen zijn we weer even kind
vergeten wat ons monsters maakte
verloren, maar nu met liefde
en even durf ik ons te zien
zo samen
niet als twee ontspoorde tieners
niet als twee kleine meisjes
maar als samen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Castorpollux | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 juli 2013 | ||
| Thema's: | ||