Portret van vader
Ooit maakte ik mijn vader na,
mijn landschap van zijn leven,
met potloodstreepjes op papier.
Rechte, kromme, harde lijnen
hangen al jaren in de keuken.
Hij zei er nooit iets over,
zwijgt nog steeds
over zijn stilleven.
§§
Reacties op dit gedicht
| bora: | Woensdag, september 22, 2004 12:33 |
| cool :) | |
| Siegert: | Dinsdag, juni 04, 2002 04:15 |
| ... is gewoon te goed voor woorden, getuigt van grote levenswijsheid. Doe zo verder (of nee, je bent er al) greetz |
|
| margot: | Woensdag, mei 22, 2002 07:38 |
| zwijgen is goud héél mooi liefs,margot |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, mei 18, 2002 02:26 |
juist zijn zwijgen houdt de stilte levend die je hem blijvend mee kon geven. |
|
| PeterdB: | Vrijdag, mei 17, 2002 21:57 |
| mooi diep gedicht | |
| Susanne X: | Vrijdag, mei 17, 2002 17:21 |
| Als dat landschap er nog steeds hangt, zal het zeker wel wat voor je vader betekenen. Ookal heeft hij er niets over gezegd... | |
| Lieverdje (de enige echte): | Vrijdag, mei 17, 2002 15:39 |
| prachtig... hier zit heel wat in om over verder te denken... Lieverdje xxx |
|
| Daelemans Joris: | Vrijdag, mei 17, 2002 13:34 |
| prachtig, je kan er echt bij nadenken, zalig vind ik dat... groetjes joris |
|
| Thecool: | Vrijdag, mei 17, 2002 12:50 |
| hopla uit de hoge hoed respecterende oud heid |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Falco | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||