Lieve oma,

26 juli a.s. bent U al geringe jaren niet meer in ons midden.
Men zou toch denken, waar blijft de tijd.

Uw gemis, heeft velen volwassener gemaakt.
Harten zijn gebroken, maar toch.. het maakt ons allen wijzer.
Mij in ieder geval wel, uw wijze woorden heb ik tot mij genomen.

In de jaren, dat ik U niet meer kan spreken,
Heb ik zelfstandig zonder Uw raad, mijn eigen keuzes moeten maken.
Gelukkig kon ik bij mijn moeder terecht, met de vragen die ik U ook zou willen stellen.
De voorbeelden die ik van U kreeg vroeger, moet ik nu bij mijn ouders halen.

In november wordt mijn eerste kindje geboren, dit raakt mij diep.
Doordat ik haar straks niet met U kan en mag delen, U haar niet zult zien opgroeien naast mij zal staan, wanneer zij geboren wordt.. Willen wij haar Uw naam met zich mee laten dragen.
Op die manier, geeft U mij nog sterker het gevoel, dat ik mijn leven leid zoals U het zou willen zien.

Tot op het moment dat ik zwanger bleek, liep ik heel erg lang met het gemis,
Van U, mijn oma. Nu ik mijn eigen dochter krijg, besef ik dat het weer een deel van U is.
Want hoelang U ook niet meer in ons midden bent, ieder kind dat geboren wordt, is weer een nabestaande van U. En ieder kindje zal Uw genen met zich mee dragen, omdat het altijd Uw familie zal zijn.

U zult nooit uit mijn herinneringen en zeker niet uit mijn hart verdwijnen. Ik heb zoveel van U mogen leren, veel wijze lessen. En toch veel raad die ik af sloeg, waarna ik zelf tegen de lamp liep. Ik had een geweldige oma, superlief, goed van aard en altijd behulpzaam. Mijn dochter krijgt straks 2 super oma’s, beiden lief, goed van aard & altijd behulpzaam. Net zoals U altijd voor mij een super oma was.

Ik zal altijd van U blijven houden, in mijn hart blijft U voortbestaan.

Liefs Uw kleindochter Jeanine.