stil
Het is zo stil
Geen begroeting bij het thuiskomen
niet meer samen dromen.
Het is zo stil
Geen vriendelijke blik meer uit die trouwe ogen
die je nooit bedrogen.
Het is zo stil
In mijn hart en doen en laten
ik voel mij echt verlaten.
Het is zo stil
Niet meer voor zijn eten zorgen
ook niet voor de dag van morgen.
Het is zo stil
Zijn bed is er nog, die heb ik nog niet weggedaan
dat kon ik nog niet aan.
Later misschien.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: wytske |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2013 | ||
| Thema's: | ||