Elk woord is dubbel geschreven
Jouw engelenhaar heeft zijn glans verloren
Mijn ogen lachen nog maar af en toe
De muziek is alleen maar een deuntje,
wat je kunt horen op elke radio
In een wereld die ooit hemels leek
Lijkt er een oorlog te zijn ontketend
Zo afgestompt als een zaag
Zo lijkt elk greintje gevoel
Zo lijkt een brand geblust
“remember the promise you made”
of sterker de belofte die ik deed
een eed gezworen in mijn hoofd,
mijn soldaten zoeken wanhopig
naar het rationeel verstand
mijn soldaten lossen op in een mist
zo mistig, dat ik zelf(s) het overzicht verlies
Het overzicht wil ik wel verliezen
De controle ben ik toch al kwijt
Mijn gezang lijkt nu op kraaien
Wie het eerst kraait kraait het langst
En als jij langer kraait dan ik kraaien kan
Schieten mijn soldaten je vanzelf wel uit de boom
Mijn woorden, raken jou nog minder ,
Dan dat ze over mijn lippen glijden
Mijn huilen is geen huilen meer
Jouw tijd is mijn tijd niet meer
Mijn roepen is overgegaan in zwijgen
En ik roep naar je, maar je hoort me niet
Mijn stem is verloren
Mijn luchtkasteel wat groot genoeg was om te delen
Is opgelost in vermoeidheid
Ik ben nu…zomaar een meisje
En in mijn ogen ben jij nog steeds een held
Ik zou je zo graag vast willen houden
Ik zou je zo graag willen laten zien wie ik ben
Maar de wereld gaat sneller dan mijn tijd
En jouw tijd is groter dan mijn wereld
Mijn ziel beukt tegen de binnenkant van mijn buik
Voel je niet hoe erg ze naar jou verlangd?
Mijn ogen lachen nog maar af en toe
De muziek is alleen maar een deuntje,
wat je kunt horen op elke radio
In een wereld die ooit hemels leek
Lijkt er een oorlog te zijn ontketend
Zo afgestompt als een zaag
Zo lijkt elk greintje gevoel
Zo lijkt een brand geblust
“remember the promise you made”
of sterker de belofte die ik deed
een eed gezworen in mijn hoofd,
mijn soldaten zoeken wanhopig
naar het rationeel verstand
mijn soldaten lossen op in een mist
zo mistig, dat ik zelf(s) het overzicht verlies
Het overzicht wil ik wel verliezen
De controle ben ik toch al kwijt
Mijn gezang lijkt nu op kraaien
Wie het eerst kraait kraait het langst
En als jij langer kraait dan ik kraaien kan
Schieten mijn soldaten je vanzelf wel uit de boom
Mijn woorden, raken jou nog minder ,
Dan dat ze over mijn lippen glijden
Mijn huilen is geen huilen meer
Jouw tijd is mijn tijd niet meer
Mijn roepen is overgegaan in zwijgen
En ik roep naar je, maar je hoort me niet
Mijn stem is verloren
Mijn luchtkasteel wat groot genoeg was om te delen
Is opgelost in vermoeidheid
Ik ben nu…zomaar een meisje
En in mijn ogen ben jij nog steeds een held
Ik zou je zo graag vast willen houden
Ik zou je zo graag willen laten zien wie ik ben
Maar de wereld gaat sneller dan mijn tijd
En jouw tijd is groter dan mijn wereld
Mijn ziel beukt tegen de binnenkant van mijn buik
Voel je niet hoe erg ze naar jou verlangd?
Reacties op dit gedicht
| -Wouter-: | Vrijdag, mei 17, 2002 20:06 |
| een van de mooiste gedichten die ik al gelezen heb | |
| bevertje: | Vrijdag, mei 17, 2002 17:56 |
| Jeetje dit is echt een heel erg mooi gedicht. Prachtig! geen woorden aan toe te voegen. Liefs, Naomi |
|
| Susanne X: | Vrijdag, mei 17, 2002 17:44 |
| Prachtig geschreven, heel erg mooi! | |
| Daelemans Joris: | Vrijdag, mei 17, 2002 16:45 |
| mmmmm ik proef de worden, vloeiend en dubbel nazinderen... groetjes joris |
|
| Evi: | Vrijdag, mei 17, 2002 16:39 |
| Wat prachtig geschreven, hoe die zinnen in elkaar overvloeien, geweldig om te lezen echt! k*s en heel veel liefs Evi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evalie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||