Er zijn dagen
dat in ons hoofd een schip
vaart
vol oude gedachten
een klipper geladen
met verwachtingen
alle onbeantwoord
alle teleurgesteld
daar tijd en toeval
het anders zagen
Hoofdpijn
klagen wij dan
het is echter
het bonken van de brug
het schokkerig opgaan
van de brug
die doorgang biedt
de mast hoeft niet gestreken
de zeilen niet gereefd
buitengaats met dat ding
dat afschuwelijke spookschip
met haar dek vol tevergeefse
geesten
kalm hervat het stromen weer
kleine splinters
drijven reeds
afgeschaafd van nieuw denken
richting werf