Niet in woorde te bevatten, uit te leggen op papier
maar wat een leegte, een gemis.. jij 3 weken zover van hier...

Ik begin hoe langer hoe meer te beseffen, hoeveel ik van je hou,
Niet uit te leggen alleen verdriet, leegte, bij het idee dat ik je missen zou...

Voorgoed, voor altijd weg... Alles in me lichaam schreeuwt nee!!
Ik wil bij je zijn, wij met elkaar, de kinderen & wij twee...

Maar de situatie waar in ik nu verkeer,
Waar moet ik beginnen zonder dat ik iedereen tegen me keer?

Het zorgt voor tranen, boosheid en gemis...
Maar klinkt het egoistisch als 'ik', 'Mama'niet gelukkig is....

En ik heb geen idee, waar wij samen stranden,
waar we tegen aan gaan lopen, waar we gaan belanden...

Maar in ding is zo zeker, en het besef steeds meer...
God, wat hou ik van je! Ik wil niet zonder je.... nooit! niet 1 keer...

Hoe verder??.... gevangen & vrij in me eigen leven....

Liefss....