Het geluk als vuur
nog dichterbij en mijn vlam
zal de eenvoud tonen in de kaars
waarin alles is ontwaakt, deze dag leeft
in herinnering en sterft telkens
in de nabijheid van de gloed van
zijn aanwezigheid
niets zal verdwijnen al lijkt
de vorm zich vast te bijten
in werkelijkheden zonder naam, rouwranden
en korstige wonden zijn als het getij, de maan
trekt en duwt zoals het water in mijn stem
vluchtig en zonder oordeel maar
zichtbaar in geïllustreerde tastbaarheden
zetelt het geluk in de rand van deze aarde, zij
bemoedert en is het vuur in de toorn der vijandigheden
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, juli 27, 2013 00:58 |
| Dit is prachtig geschreven,ik ben onder de indruk ervan. | |
| wil melker: | Vrijdag, juli 26, 2013 19:58 |
| Elze.. het vuur wakkert aan en verteert... net als geluk.. in ongrijpbaarheid.. dualisme..in alles tussen de twee uitersten is het leven brandend geluk liefs, wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2013 | ||
| Thema's: | ||